Voor de volledigheid moet ik nog melden dat ik maandagavond het tweede en laatste deel meemaakte van de introductiecursus ADHD bij volwassenen van PsyQ. Treurig en vermakelijk tegelijk.

Treurig: het ging hoofdzakelijk over medicijnen. Waar een belangrijk deel van de groep niet heel erg om staat te springen, maar dat PsyQ wel als hoofdbestanddeel van De Behandeling beschouwt. Dat ook sporten een zeer positief effect heeft, zoals groepsleden zelf zeggen, wordt onderkend, maar staat niet, als zodanig in de reader genoemd. Ernstige bijwerkingen van medicijnen, voor de Geneesmiddelenautoriteit aanleiding om ‘voorkeursmedicijn’ Concerta niet te registreren, worden gebagatelliseerd (‘het kan natuurlijk een beetje eng voelen, hartkloppingen, maar dat gaat wel over’)

Eveneens treurig: De groep liet, in mijn beleving overduidelijk, merken vooral behoefte te hebben aan de uitwisseling van ervaringen. De psycholoog en de stagiaire gingen liever door met het informatieve programma.

Vermakelijk: Het rondje ‘positieve kanten van ADHD’. Vermakelijkst: psycholoog en stagiaire lijken die positieve kanten (creativiteit, doorzettingsvermogen, ‘niet in de box maar uit de box denken, als het ware’) te aanvaarden maar niet echt te kunnen vatten. Al is ook dat tegelijk treurig.

Wel weer leuk, tot slot: de door de groep geprezen positiefste in ons midden stelt voor om contactgegevens uit te wisselen. Hetgeen gebeurde.